ROZWIĄZANIE UMOWY O PRACĘ Z SĘDZIAMI BEZ WYPOWIEDZENIA

TRYBUNAŁ NARODOWY

58-506 Jelenia Góra,   ul. Działkowicza 19

Nr KRS 0000686478 REGON 367795191

NIP 6112782086;      Tel. +48 791830093

sekretariat@trybunal-narodowy.pl

Jelena Góra, 13 grudnia 2024 r.

ROZWIĄZANIE UMOWY O PRACĘ BEZ WYPOWIEDZENIA

Pan (Pani)
Sędziowie i asesorzy sądowi

Sądu Najwyższego, sądów powszechnych,

sądów administracyjnych oraz sądów wojskowych

Działając na rzecz i w imieniu Narodu Polskiego z dniem 13 grudnia 2024 roku rozwiązuję w trybie art. 52 § 1 k.p. z Panem/Panią bez zachowania okresu wypowiedzenia umowę o pracę zawartą w dniu powołania na stanowisko funkcjonariusza służbowego z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, arbitralnego orzekania, bez udziału czynnika społecznego, nieuszanowania woli Narodu, z pominięciem ławników sądowych, odejścia od zasady kontradyktoryjności, powrotu do totalitaryzmu, naruszenia praw i obowiązków sędziego, obowiązku postępowania zgodnie ze ślubowaniem; strzeżenia powagi stanowiska i godności urzędu, wykonywania czynności sprzecznie z ustawą i zasadami współżycia społecznego, nie spełniania roli i zadań sędziego w rozpoznawaniu spraw cywilnych, karnych, penitencjarnych i nadzoru nad wykonywaniem orzeczeń karnych, rodzinnych i nieletnich, pracy i ubezpieczeń społecznych, gospodarczych, ksiąg wieczystych, administracyjnych, wojskowych.

Jednocześnie informuję, iż w terminie 21 dni od dnia doręczenia niniejszego pisma przysługuje Panu (Pani) prawo wniesienia żądania przywrócenia do pracy lub odszkodowania do Najwyższego Trybunału Narodowego w Jeleniej Górze.

PREZES

Trybunału Narodowego

z siedzibą w Jeleniej Górze

Grzegorz Niedźwiecki

SĄD NAJWYŻSZY (/SN/SkrytkaESP);

Urzędowe Poświadczenia Odbioru (UPO)

Podstawa prawna:

Art. 1, 2, 4 i 30 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141)

Orzecznictwo:
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 września 2014 r., II PK 49/14.
Wyrok Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 23 czerwca 2015 r., IV Pa 34/15.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 1997 r., I PKN 40/97.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 1997 r., I PKN 211/97.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 1998 r., I PKN 477/97.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 października 1999 r., I PKN 308/99.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 czerwca 1997 r., I PKN 202/97.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 1997 r., I PKN 28/97.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 maja 1992 r., I PRN 22/92.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 września 1976 r., I PRN 62/76.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2007 r., I PK 228/06.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 1997 r., I PKN 73/9

Uzasadnienie

Statut Trybunału Narodowego
organizacji prawno-człowieczej
Preambuła

W trosce o dobro demokracji w Polsce oraz rozwój ruchu narodowego, o dalszy i szybszy proces jego samoorganizacji i federalizacji, pragniemy na rzecz środowiska inicjatyw obywatelskich, kształtować sprzyjające postawy patriotyczne wobec organizacji społecznych, budować ich rzetelny wizerunek, być jednym z rzeczników sektora, wzmacniać porozumienia branżowe i regionalne, opiniować prawodawstwo oraz być inicjatorem zmian legislacyjnych.
Będąc otwartym na współpracę partnerską z innymi środowiskami, działając dla wzmocnienia poczucia tożsamości sektora i widząc potrzebę silniejszej jego reprezentacji, zwłaszcza wobec administracji publicznej, ustanawiamy federację stowarzyszeń i organizacji. Jej działania będziemy opierać na konstytucyjnych zasadach wolności, pomocniczości i dialogu społecznego oraz współdziałaniu, otwartości, solidarności i wzajemnym wspieraniu związków, stowarzyszeń, fundacji i innych organizacji społecznych zrzeszając się w federację krajową.
Szczególny nacisk będziemy kłaść na poszanowanie praw człowieka i obywatela w Polsce, na przeciwdziałanie naruszeniom przyrodzonej i niezbywalnej godności ludzkiej. Przywrócenie właściwej etyki we wspólnocie, władczej roli narodu, praw suwerena i szacunku dla obywatela jest fundamentem normalnego współżycia społecznego. Prawa człowieka muszą być powszechne, przyrodzone, niezbywalne, nienaruszalne, naturalne i niepodzielne. Krzywdzenie ludzi i naruszanie praw człowieka nie może być akceptowane.

Sąd jest organem państwa w zakresie wymiaru sprawiedliwości, a sędzia jest organem sądu zostaje powołany na to stanowisko państwowe dla pełnienia zawodowo funkcji rozpoznawania spraw. Polega to na uczestniczeniu w postępowaniu sądowym i dokonywaniu przewidzianych w nim czynności przy zachowaniu szczególnej formy procesowej.

Do podstawowych ogólnych obowiązków sędziego należy przestrzeganie zasad praworządności i bezstronne wymierzanie sprawiedliwości (art. 56 i 1 u.s.p.). Symbolem tych zasad jest ślepa bogini Temida, trzymająca w jednej ręce wagę, na której odmierza prawo, w drugiej zaś miecz, którym je utwierdza. O obliczu i jakości wymiaru sprawiedliwości realizującego ideę praworządności – rozumianą jako równość w postępowaniu sądowym – decydują przede wszystkim sędziowie, ich wysoki poziom moralny i intelektualny. Sędzia powinien stale podtrzymywać przekonanie społeczeństwa o swojej bezstronności, nie wolno mu zachowywać się w jakikolwiek sposób, który by to przekonanie mógł osłabiać (art. 64 § 1 i 2 u.s.p.) powinien przy tym w całej swojej działalności kierować się przede wszystkim dbałością o umacnianie poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego (§ 2 reg.).

Zgodnie z zasadą udziału czynnika społecznego w wymiarze sprawiedliwości, w rozpoznawaniu spraw przez sądy pierwszej instancji obok sędziów zawodowych – biorą udział ławnicy.

Zasady współżycia społecznego:

Art. 1. Rzeczpospolita Polska jako dobro wspólne

Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli.

Art. 30. Zasada ochrony godności człowieka

Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.

Normy prawne nielegitymowane przez Naród, nie wynikające z woli Nardu są nieważne.

Sędziowie nie pełnią roli i zadań kontradyktoryjnego sędziego, nie wykonują obowiązków zawodowych zgodnie z wolą Narodu Polskiego.

Naród Polski jest pracodawcą sędziów. Sędziowie nie prowadzą własnej działalności gospodarczej, to suweren ich utrzymuje. Dochody sędziowie pozyskują wyłącznie od podatników, a zatem są ich pracownikami.