Uchwała Najwyższego Trybunału Narodowego o nieważności WYROKÓW W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt III ZP 1/24
UCHWAŁA
Leszno, dnia 11 listopada 2024 r.
Najwyższy Trybunał Narodowy w składzie:
SP NTN Ziembicka Beata Maria (przewodniczący)
Pierwszy Prezes NTN Niedźwiecki Grzegorz
SP NTN Wesołowski Zbigniew Antoni
Prezes NTN Krasnopolski Marek
SP NTN Ciulik Maria Alicja
SP NTN Cora Zbigniew
SP NTN Kurek Jerzy
Protokolant Stępak Kazimierz Jan
w sprawie z powództwa suwerena przeciwko sędziom sądów powszechnych o rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego po rozstrzygnięciu w składzie siedmiu sędziów na posiedzeniu jawnym w dniu 11 listopada 2024 r. dylematu
„Czy w świetle art. 89 k.p.k., art. 58 k.c. i ar. 96 k.c. oraz art. 1, 2, 4, 7, 8, 9, 30, 32 i 83 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ wydany przez sędziów sądów powszechnych nie posiadających pełnomocnictw mandanta do działania w jego imieniu lub w jego zastępstwie jest ważny?”
podjął uchwałę:
- WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ wydany przez skład orzekający bez pisemnego pełnomocnictwa upoważniającego osoby upoważnione do reprezentowania RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ do poszczególnej czynności, opatrzonego własnoręcznym podpisem mocodawcy, jest bezskuteczny, nie istnieje w znaczeniu prawnoprocesowym (sententia non existens).
- Skoro oświadczenie reprezentowanego jest wyrazem potwierdzenia umocowania pełnomocnika do działania w cudzym imieniu, to brak formalnego umocowania, nieusuwalny w jakiejkolwiek przewidzianej przez prawo procesowe drodze, stanowi wadę tak istotną, że pozbawia wyrok bytu prawnego.
Uzasadnienie
Prawo jest ważną rzeczą, ale prawo to nie świętość. Nad prawem jest przyzwoitość, dobro Narodu. Jeżeli prawo to dobro zaburza, to nie wolno nam uważać to za coś, czego nie możemy naruszyć, czego nie możemy zmienić. Prawo ma służyć nam, prawo, które nie służy Narodowi to jest bezprawie.
Marszałek Sejmu dr Kornel Morawiecki
Art. 1. Rzeczpospolita Polska jako dobro wspólne
Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli.
Art. 2. Zasada demokratycznego państwa prawnego
Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.
Organ uprawniony do reprezentacji Rzeczypospolitej Polskiej
- Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu.
- Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio.
Sam fakt, że Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli, pozbawia funkcjonariuszy służbowych legitymacji do zawłaszczania samozwańczo demokratycznego państwa prawnego, urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej przez układ zamknięty, państwo w państwie, nadzwyczajną kastę.
Nienaruszalność fundamentalnej zasady ustawy zasadniczej wyklucza możliwość rozstrzygnięcia tego dylematu nawet w drodze głosowania ludowego.
Czynność prawna sprzeczna z ustawą i zasadami współżycia społecznego jest bezwzględnie nieważna.
Podstawy działania w czyimś imieniu lub w zastępstwie kogoś
Wyrażenie robić, czynić coś w czyimś imieniu albo w imieniu kogoś oznacza «robić coś z czyjegoś upoważnienia, w zastępstwie kogoś» (za: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Warszawa, 2006).
Upoważnienie to delegowanie jakieś osoby do wykonywania czynności w naszym imieniu. Dzięki temu prostemu pismu możemy upoważnić osoby trzecie do występowania przed różnego rodzaju urzędami czy organami w naszym imieniu.
Pełnomocnictwo – w doktrynie prawa terminem pełnomocnictwo określa się zarówno: czynność prawną, której treścią jest oświadczenie woli mocodawcy upoważniające osobę lub osoby do dokonywania w jego imieniu czynności prawnych określonych w pełnomocnictwie.
Co do zasady można wyróżnić trzy rodzaje pełnomocnictw: ogólne, rodzajowe i do poszczególnej czynności (tzw. „pełnomocnictwo szczególne”). Różnią się one pod względem zakresu umocowania – tj. tego przy jakich czynnościach na ich podstawie pełnomocnik może reprezentować swojego mocodawcę.
Umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).
Przedstawiciel ustawowy – osoba dokonująca czynności prawnej w cudzym imieniu, której źródłem umocowania są inne zdarzenia prawne niż czynność prawna reprezentowanego, tj. udzielenie przez niego pełnomocnictwa. Przedstawicielami ustawowymi mogą być osoby fizyczne, mające pełną zdolność do czynności prawnych.
Dz.U.2023.0.503 t.j. – Ustawa z dnia 4 lutego 2011 r. – Prawo prywatne międzynarodowe
Rozdział 4. Przedstawicielstwo
Art. 22. Właściwość prawa w sprawach przedstawicielstwa ustawowego
Przedstawicielstwo ustawowe podlega prawu właściwemu dla stosunku prawnego, z którego wynika umocowanie do reprezentowania.
Przedstawicielstwo
https://arslege.pl/kodeks-cywilny/k9/s1954
Pełnomocnictwo
Rozdział II. Pełnomocnictwo
https://arslege.pl/kodeks-cywilny/k9/s1955
Wymiar sprawiedliwości – termin pochodzi z łacińskiego „iuris- dictio, ius dicere”, co oznacza orzekanie prawa. Obszar działalności państwa polegający na rozstrzyganiu sporów i konfliktów o prawo, tj. na przyznaniu racji jednej ze stron, w których przynajmniej jedną jest osoba fizyczna lub podmiot podobny, (np. osoba prawna).
Sąd – we współczesnych demokratycznych systemach prawnych niezawisły organ państwowy, powołany do stosowania prawa w zakresie rozstrzygania sporów między podmiotami pozostającymi w sporze, a także decydowania o przysługujących uprawnieniach oraz dokonywania innych czynności określonych w ustawach lub umowach międzynarodowych. Wyposażony jest w atrybut niezawisłości (nie podlega innym organom władzy) i funkcjonuje w szczególnej, procesowej formie.
Sądy stanowią kluczowy element polskiego systemu prawnego, pełniąc rolę organów odpowiedzialnych za rozstrzyganie sporów, stosowanie prawa i zapewnienie sprawiedliwości.
Sądy są jednostkami budżetowymi nie posiadającymi osobowości prawnej.
Sąd Rejonowy nie posiada osobowości prawnej, jest jednostką organizacyjną Skarbu Państwa, sprawującą zadania z zakresu wymiaru sprawiedliwości.
Osobowość prawna – pojęcie określające zdolność osób prawnych do bycia podmiotem praw i obowiązków oraz do dokonywania we własnym imieniu czynności prawnych. Jest immanentnie związane z powstaniem osoby prawnej, gdyż bez osobowości prawnej osoba prawna przestaje istnieć.
Zgodnie z treścią art. 37 Kodeksu cywilnego osoby prawne uzyskują (co do zasady) osobowość prawną z chwilą wpisania ich do właściwego rejestru.
Jakie podmioty mają osobowość prawną?
Osobowość prawną mają, m.in.: spółki kapitałowe (spółki akcyjne, proste spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), spółdzielnie, jednostki samorządu terytorialnego, uczelnie wyższe, kościoły, partie polityczne. Szczególną osobą prawną jest Skarb Państwa.
Czy firma jest samodzielnym podmiotem w obrocie gospodarczym. Nie. Firma nie jest podmiotem praw i obowiązków i nie dokonuje we własnym imieniu czynności prawnych. Tę rolę pełni osoba fizyczna, wykonująca działalność gospodarczą (właściciel firmy).
Organ uprawniony do reprezentacji sądu
Prezes Sądu Rejonowego: Kieruje sądem i reprezentuje sąd na zewnątrz, z wyjątkiem spraw należących do kompetencji dyrektora sądu, a w szczególności: Kieruje działalnością administracyjną sądu, w zakresie wskazanym w art. 8 pkt 2, Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r.
Uczestnicy postępowania sądowego uprawnieni do orzekania
Sąd wydaje wyrok po niejawnej naradzie sędziów. Narada obejmuje dyskusję, głosowanie nad mającym zapaść orzeczeniem i zasadniczymi powodami rozstrzygnięcia albo uzasadnieniem, jeżeli ma być wygłoszone, oraz spisanie sentencji wyroku.
Skład sądu w postępowaniu sądowym to liczba sędziów, którzy orzekają w danej sprawie.
Określenie składu orzekającego sprowadza się do wskazania konkretnych sędziów czy też konkretnego sędziego, którzy będą uprawnieni do orzekania lub podejmowania czynności procesowych w konkretnej sprawie w danym sądzie w charakterze organu procesowego, czyli „sądu”.
Na rozprawie głównej sąd orzeka w składzie jednego sędziego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Sędzia ma prawa i obowiązki przewodniczącego.
Sędzia – funkcjonariusz publiczny uprawniony do orzekania w sprawach należących do właściwości sądów i trybunałów, na zasadach niezawisłości i bezstronności.
Sędziowie to nie politycy; sędziowie nie są od stanowienia prawa, ale od tego żeby rozstrzygać w wyrokach:
- sędziowie mają rozstrzygać w wyrokach a nie sąd,
- sędziowie nie mogą interpretować ustanowionego prawa, tworzyć wykładni ponieważ nie są władzą ustawodawczą.
Przewodniczący kieruje rozprawą i czuwa nad jej prawidłowym przebiegiem, bacząc, aby zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy.
Ogłoszenie wyroku następuje na posiedzeniu jawnym i może go dokonać sam przewodniczący lub sędzia sprawozdawca.
- Dla ważności wszelkich orzeczeń i wyroków wymagany jest podpis wszystkich członków składu orzekającego.
Sędzia, a nie sąd ROZSTRZYGA sprawy…
„Kim jest sędzia, która wypuściła Marcina Romanowskiego? ROZSTRZYGAŁA sprawy znanych postaci”
Konstytucja nie ma zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych.
Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego pełnomocnikiem może być każdy. Przy czym należy pamiętać, że pełnomocnictwa można udzielić jedynie osobie fizycznej (człowiekowi). Osoba prawna (np. spółka akcyjna) nie może być pełnomocnikiem.
Pełnomocnikiem może być osoba, która posiada minimum ograniczoną zdolność do czynności prawnych.
Osoba upoważniona nie może być pełnomocnikiem osoby upoważniającej, jeżeli mocodawca nie spełni wymogów formalnych udzielenia pełnomocnictwa.
Art. 99. Forma udzielenia pełnomocnictwa
§ 1. Jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.
§ 2. Pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.
Pełnomocnictwo musi zawierać:
- dane osoby upoważnionej – pełnomocnika.
- dane osoby upoważniającej – mocodawcy.
- datę wystawienia i podpis mocodawcy.
- termin obowiązywania lub informację, że obowiązuje bezterminowo.
- zakres czynności lub spraw, do których jest udzielane.
Wszyscy są wobec prawa równi.
Prawo musi być jednolite, logiczne i spójne.
*
Normy prawne w Polsce są nielegitymizowane, nielegalne, nieakceptowane.
Żeby prawo było legitymizowane musi wynikać z woli Narodu jako zwierzchnika władzy.
„Czy pana ktoś zapytał, że pan się chce, chce zielonego ładu, zapytał się jako pana, jako wyborcę, przecież mnie też nie zapytał, dlaczego ci ludzie uzurpują sobie prawo bez konsultacji, bez wysłuchania obywateli i skonfrontowania jej z ich zdaniem na ten temat, tworzyć prawo to jest wiadomo, że niewykonywalne, nikt go nikt nie wykona.
Tam są te słynne trzy razy nie, trzy razy „n”: nielegitymizowane prawo, nielegitymizowane bo trzeba, żeby prawo było legitymizowane musi być, wynikać z woli, kogo, wyborcy, pytamy się wyborcy, wygraj proszę z tym programem, realizujesz to co ci wyborcy, zapytano, nas o to nie zapytano. Nieopłacalne, nieopłacalne, to nie wymaga głębszego dowodu, nie stać nas na te wszystkie przedsięwzięcia…
– Dla mnie Zielony Ład to trzy razy N: nielegitymizowany, nieopłacalny i nieakceptowany. Uchwalano prawo, co do którego nie zapytano o zdanie obywateli. Kiedy się chce zmienić życie obywateli, czy struktury gospodarki, trzeba najpierw o to zapytać – powiedział w Trójce profesor Witold Modzelewski, prawnik, były wiceminister finansów.”
*
Sędziowie nie mają jurysdykcji nad żywym człowiekiem, dlatego przekształcili ludzi w osoby fizyczne i prawne bez zgody Narodu.
Odsyłamy do:
Prawo naturalne, Poradnik Żywego Człowieka
Tajemnica Matrixa i jak się bronić
RADA REGENCYJNA w obwieszczeniu z dnia 23 marca 2024 r. stwierdziła, że akty normatywne stanowione przez niesuwerennego prawodawcę w latach 1944-2024 pozbawione są mocy prawnej, ponieważ godziły w suwerenny byt państwa polskiego i są sprzeczne z zasadami prawa uznawanymi przez narody cywilizowane, znajdującymi swój wyraz w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Dotyczy to w szczególności aktów normatywnych naruszających podstawowe prawa i wolności człowieka. Zaliczyć do nich należy akty pozbawiające godności człowieka, czyniące z prawa karnego narzędzie prześladowania ludzi walczących o niepodległość i różniących się przekonaniami światopoglądowymi, a także akty, na których podstawie dokonano niesprawiedliwego pozbawienia własności i bezprawnego pozbawienia wolności. Zapewnić równocześnie należy przywrócenie praw niesłusznie odebranych oraz ochronę praw nabytych, na podstawie uznanych za nieważne aktów normatywnych, chyba że nabycie było niegodziwe.
Władzę sądowniczą sprawują sądy i trybunały. Konstytucja gwarantuje ich odrębność i niezależność od innych władz.
Zasada niezawisłości sędziowskiej jest prosta: sędzia nie może się bać, że z JEGO WYROKU będzie niezadowolona władza (np. przełożony, ważny kolega albo minister).
Stowarzyszenie Sędziów Polskich „Iustitia”
Stowarzyszenie Sędziów Polskich „Iustitia” – największe polskie stowarzyszenie zawodowe sędziów. Skupia ponad 3500 sędziów. Stowarzyszenie deklaruje się jako niezależne, apolityczne i samorządne.
W sądownictwie powszechnym orzeka 9893 sędziów, w tym 489 sędziów sądów apelacyjnych, 2681 sędziów sądów okręgowych oraz 6723 sędziów sądów rejonowych.
Mając na uwadze odrębność i niezależność władzy sądowniczej od innych władz, sędziowie mogą wydawać wyroki tylko i wyłącznie w swoim gronie, w swojej autonomii, wokół 9893 sędziów, w tym 3500 sędziów skupionych w Stowarzyszeniu Sędziów Polskich „Iustitia”.
Akty prawne nielegalnej, politycznej, okupacyjnej władzy nie wiążą odrębnej i niezależnej władzy Narodu Polskiego, wspólnoty Wolnej Polski.
Autonomia – możliwość stanowienia norm samemu sobie, samodzielność prawna. Dziś używa się go w zależności od dyscypliny lub kontekstu w znaczeniu suwerenność, niezawisłość, niezależność, samorządność. Dotyczy zarówno zbiorowości, jak jednostek.
Władza ustawodawcza, wykonawcza i sądownicza nie prowadzi i nie prowadziła żadnych konsultacji społecznych, nie brała pod uwagę czynnika społecznego w tworzeniu i stosowaniu prawa, a zatem ich twórczość nie wiąże Narodu Polskiego.
Zasada równości oznacza, że wszystkie podmioty prawa charakteryzujące się daną cechą istotną w równym stopniu powinny być traktowane równo, według jednolitej miary, bez zróżnicowań dyskryminujących lub faworyzujących.
Autonomia Narodu Polskiego to niezależność, ustanawianie norm dla siebie samego, stan samodzielności, niepodległości, możliwość decydowania o sobie. Daje nam poczucie wolności i samostanowienia o sobie jako niepodległej, niezależnej wspólnocie.
Ludność rdzenna i każda osoba do niej należąca jest wolna i równa każdemu innemu ludowi i każdej innej osobie oraz ma prawo być wolna od jakiejkolwiek dyskryminacji, w korzystaniu ze swoich praw, w szczególności od dyskryminacji na podstawie swojego pochodzenia i tożsamości. Ludność rdzenna ma prawo do samookreślenia.
Sąd związany jest konstytucją i ustawą. Rozporządzenia i zarządzenia są aktami prawa niższego rzędu, są wewnętrznym prawem administracji sądowej i tylko te organy są nimi związane.
Jedynie obowiązującym prawem w Polsce jest prawo handlowe, pod warunkiem zawarcia umowy powierniczej.
*
Rzeczpospolita Polska nie jest państwem tylko obligacją wartą 8 000 000 000 USD zarejestrowaną na Giełdzie Papierów Wartościowych w Luxemburgu
Obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji, zwanego dalej „obligatariuszem”, i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia.
THE STATE TREASURY of THE REPUBLIC OF POLAND
Represented by The Minister of Finance
https://www.sec.gov/Archives/edgar/data/79312/000110465924033505/tm246400-6_424b5.htm
*
Sądy nie są organami państwa tylko firmami gospodarczymi zarejestrowanymi w Amerykańskiej Komisji Papierów Wartościowych.
Posiadają NIP, REGON i D-U-N-S nr.
https://bip.brpo.gov.pl/pl/content/polska-zarejestrowana-jako-firma-w-usa-msz-wyjasnia-rpo
Sędziowie nie mają legitymacji urzędnika państwowego i społecznej do orzekania w sprawach karnych i cywilnych. Pracownicy firm sądowych nie są niezależni, są polityczni, mają legitymacje służbowe, wykonują decyzje na rozkaz jak w wojsku.
Art. 227. Podszywanie się pod funkcjonariusza publicznego
O polityczności sędziów świadczy obecny chaos prawny i:
- Wyrok TSUE z 19 listopada 2019 r. 62018CJ0585 – EN – EUR-Lex – European Union
- Chaos prawny, wymiana przez neoministra sprawiedliwości tzw. neosędziów, czyli mianowanych przez poprzednią władzę pop leczniczych sędziów do organów Sądu Najwyższego (Izba Dyscyplinarna, Izba Kontroli i Spraw Publicznych), Krajowej Rady Sądownictwa, Trybunału Konstytucyjnego. Jak nie wiadomo o co chodzi, to wiadomo o co chodzi. Za pieniądze ksiądz się modli. Celem mianowania faksem dyspozycyjnych prezesów sądów okręgowych nie było chęć usprawnienia działalności sądów, tylko przejęcie politycznej kontroli nad sądami. Każdy awans wiązał się z lepszymi uposażeniami. Sędziowie Rolą sędziów Trybunału Konstytucyjnego było zapewnienie legalizacji politycznych ustaw.
Wszystkie orzeczenia sądowe są nieważne ponieważ wydane zostały przez nienależycie obsadzonych sędziów powołanych przez polityczne Krajowe Rady Sądownictwa.
To nie wyłącznie władza partii Prawo i Sprawiedliwość kupowała sędziów. Czerwoni mieli swoich sędziów, czarni mieli swoich, a libertyni robią wymianę i wprowadzają swoich sędziów. Sądy państwowe są nienależycie obsadzonymi sądami.
Nie ma na to zgody Narodu.
Najwyższy Trybunał Narodowy zważył, co następuje:
W ramach ustawy o dostępie do informacji publicznej, złożono w czerwcu 2024 r. do organów sądowniczych WNIOSEK O UDOSTĘPNIENIE INFORMACJI PUBLICZNEJ w zakresie:
- Udostępnienia dokumentu w postaci pełnomocnictwa RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ upoważniającego sędziów do wydawania WYROKÓW W IMIENIU RZECYPOSPOLITEJ POLSKIEJ lub w jej zastępstwie.
Udzielono następujących odpowiedzi:
Informacja Prezesa Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 02-07-2024:
W nawiązaniu do Pana wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 26.06.2024 roku oraz odpowiadając na Pana wniosek z 28.06.2024 r. uprzejmie informuję, że tut. Sąd Rejonowy nie posiada innych dokumentów, o które Pan wnioskuje, poza dokumentami przesłanymi pismem z dnia 27.06.2024 r. (OA.0123.38.2024).
Informacja PREZESA SĄDU REJONOWEGO W LEGNICY z dnia 05 lipca 2024 r.:
W odpowiedzi na wniosek z dnia 27 czerwca 2024r. informuję, że oprócz kopii aktu powołania do pełnienia urzędu sędziego Anety Andel (obecnie wykonującej obowiązki służbowe w Sądzie Rejonowym w Kłodzku) przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, tutejszy sąd nie posiada dokumentu w postaci „pełnomocnictwa Rzeczypospolitej Polskiej upoważniającego sędziego Anetę Andel do wydawania wyroków w Jej imieniu”.
Informacja PREZESA SĄDU REJONOWEGO W LEGNICY z dnia 05 lipca 2024 r.:
W odpowiedzi na wniosek z dnia 27 czerwca 2024r. informuję, że oprócz aktu powołania do pełnienia urzędu sędziego Kazimierza Chłopeckiego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, tutejszy sąd nie posiada dokumentu w postaci „pełnomocnictwa Rzeczypospolitej Polskiej upoważniającego sędziego Kazimierza Chłopeckiego do wydawania wyroków w Jej imieniu”.
Informacja udzielona przez PREZESA SĄDU OKRĘGOWEGO W POZNANIU z dnia 10 lipca 2024 roku:
W obrocie prawnym nie funkcjonuje dokument w postaci „Pełnomocnictwa Rzeczypospolitej” upoważniającego danego sędziego do wydawania wyroków w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej.
Informacja Prezesa Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 5 sierpnia 2024 r.:
Sąd nie posiada dokumentu o nazwie „pełnomocnictwo Rzeczypospolitej Polskiej upoważniającego Panią Anetę Honoratę Andel do określonej czynności, tj. do wydawania wyroków w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej”.
Jelenia Góra, dnia 13 lipca 2024 r.
TRYBUNAŁ NARODOWY
58-506 Jelenia Góra, ul. Działkowicza 19
Nr KRS 0000686478 REGON 367795191
NIP 6112782086; Tel. +48 791830093
sekretariat@trybunal-narodowy.pl
Trybunał Konstytucyjny
al. Jana Chrystiana Szucha 12A
00-918 Warszawa
WNIOSEK O UDOSTĘPNIENIE INFORMACJI PUBLICZNEJ
- Czy Trybunat Konstytucyjny posiada dokument w postaci „Pełnomocnictwa Rzeczypospolitej Polskiej upoważniającego sędziów sądów powszechnych do wydawania wyroków w Jej imieniu”.
- Czy w obrocie prawnym funkcjonuje dokument w postaci „Pełnomocnictwa Rzeczypospolitej Polskiej” upoważniającego sędziów sądów powszechnych do wydawania wyroków w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej.
PREZES
Trybunału Narodowego
z siedzibą w Jeleniej Górze
Grzegorz Niedźwiecki
*
TRYBUNAŁ KONSTYTUCYJNY
Warszawa
Warszawa
Aleja Jana Chrystiana Szucha 12A
Miejsce i data sporządzenia dokumentu
Warszawa, 2024-07-29
Dane adresatów
| GRZEGORZ NIEDŹWIECKI |
informacja
informacja
Treść dokumentu
Szanowny Panie,
uprzejmie informujemy, że ustawa z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej nakłada na wnioskodawcę w celu realizacji prawa dostępu do informacji publicznej obowiązek formułowania wniosku w sposób jasny i precyzyjny. Na podstawie analizy Pana wniosku organ uznał, że wniosek ten nie jest ani jasny, ani precyzyjny.
Wobec powyższego nie jesteśmy w stanie udzielić Panu wiążącej ani merytorycznej odpowiedzi, a Pana wniosek nie może zostać zakwalifikowany jako wniosek o udzielenie informacji publicznej.
Z wyrazami szacunku,
Obsługa Medialna Trybunału Konstytucyjnego
tel. (22) 6574500
prasainfo@trybunal.gov.pl
Działając na podstawie z art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (dalej: RODO) wskazujemy, iż pod linkiem http://trybunal.gov.pl/RODO znajdą Państwo informacje dotyczące przetwarzania Państwa danych osobowych w związku ze złożonym wnioskiem o dostęp do informacji publicznej.
| Podpisy elektroniczne Dokument został podpisany, aby go zweryfikować należy użyć oprogramowania do weryfikacji podpisu Data złożenia podpisu: 2024-07-29T15:47:48.900+02:00 Podpis elektroniczny |
TRYBUNAŁ KONSTYTUCYJNY ZAŁATWIŁ WNIOSEK O UDOSTĘPNIENIE INFORMACJI PUBLICZNEJ MILCZĄCĄ ZGODĄ
- Czy Trybunał Konstytucyjny posiada dokument w postaci „Pełnomocnictwa RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ upoważniającego sędziów sądów powszechnych do wydawania WYROKÓW w Jej imieniu”.
- Czy w obrocie prawnym funkcjonuje dokument w postaci „Pełnomocnictwa RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ” upoważniającego sędziów sądów powszechnych do wydawania WYROKÓW W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.
TRYBUNAŁ KONSTYTUCYJNY pismem z dnia 2024-07-29 potwierdził milcząco, że nie dysponuje wnioskowanymi dokumentami upoważniającymi sędziów sądów powszechnych do wykonywania określonych czynności W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ lub w jej zastępstwie.
Sprawę uznaje się za załatwioną milcząco w sposób w całości uwzględniający żądanie strony, jeżeli w terminie miesiąca od dnia doręczenia żądania strony właściwemu organowi administracji publicznej albo innym terminie określonym w przepisie szczególnym organ ten:
1) nie wyda decyzji lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie (milczące zakończenie postępowania) albo
2) nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji (milcząca zgoda).
Milczące załatwienie sprawy następuje w dniu następującym po dniu, w którym upływa termin przewidziany do wydania decyzji lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie albo wniesienia sprzeciwu. W przypadku gdy organ przed upływem terminu do załatwienia sprawy zawiadomi stronę o braku sprzeciwu, milczące załatwienie sprawy następuje w dniu doręczenia tego zawiadomienia.
Milczące załatwienie sprawy polega na przyjęciu, że wraz z upływem określonego terminu dochodzi do załatwienia sprawy zgodnego z żądaniem strony.
Jelenia Góra, 2024-08-03
PREZES
Trybunału Narodowego
z siedzibą w Jeleniej Górze
Grzegorz Niedźwiecki
*
RZECZPOSPOLITA POLSKA
ul. Wiejska 10
00–902 Warszawa
Żądam potwierdzenia faktu, że:
- RZECZPOSPOLITA POLSKA nie wydała oświadczenia woli upoważniającego sędziów sądów powszechnych do wydawania WYROKÓW / WYROKÓW NAKAZOWYCH W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ ze skutkiem prawnym określonym w pełnomocnictwie.
- RZECZPOSPOLITA POLSKA nie ma zdolności do czynności prawnych.
2024-07-17
Niedźwiecki Grzegorz
RZECZPOSPOLITA POLSKA milcząco załatwiła sprawę, w całości uwzględniając żądanie strony w myśl art. 122a k.p.a.
Niezależnie od braku umocowania formalnego sędziów do wydawania WYROKÓW W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, to wszystkie orzeczenia sądowe są nieważne ponieważ wydane zostały przez nienależycie obsadzonych sędziów powołanych przez polityczne Krajowe Rady Sądownictwa.
WYROKI W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ są nieważne w myśl art. 58 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 23 k.c.
Czynność prawna sprzeczna z ustawą i z zasadami współżycia społecznego jest bezwzględnie nieważna.
Jesteśmy żywymi ludźmi a nie osobami fizycznymi, nasza godność brzmi zgodnie z rodowodem i brzmieniem ustaw:
Art. 60 p.a.s.c. Treść aktu urodzenia
Akt urodzenia zawiera:
1) nazwisko, imię (imiona) dziecka;
Art. 8 ust. 1 pkt 1 u.e.l. Dane gromadzone w rejestrze PESEL i rejestrach mieszkańców
- W rejestrze PESEL i rejestrach mieszkańców gromadzone są następujące dane:
1) nazwisko i imię (imiona);
Art. 12 u.d.o. Warstwa graficzna dowodu
1. Warstwa graficzna dowodu osobistego zawiera:
1) dane dotyczące osoby:
a) nazwisko,
b) imię (imiona),
Zostały bez zgody ludzi i wbrew ich woli naruszone dobra osobiste człowieka określone w art. 23 k.c.
Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.
Zasady współżycia społecznego to rodzaj klauzuli prawnej stosowanej w prawie polskim. Odnosi się do powszechnie uznawanych norm. Zasady współżycia społecznego to normy obyczajowe, a także moralne i etyczne, które panują w danym społeczeństwie. Pojęcie to jest klauzulą generalną.
Zasady współżycia społecznego zagwarantowane są w Konstytucji RP i ustawie:
Art. 2. Zasada demokratycznego państwa prawnego
Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.
Art. 30. Zasada ochrony godności człowieka
Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.
Art. 5 k.c. Nadużycie prawa podmiotowego
Nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.
Wszelkie czynności prawne, akty administracyjne i orzeczenia podjęte z udziałem osoby fizycznej Jana Kowalskiego lub danymi KOWALSKIEGO JANA przekazanymi z Rejestru Dowodów Osobistych do rejestru PESEL są nadużyciem prawa podmiotowego i bezwzględnie nieważne z mocy ustawy art. 58 § 1 i 2 k.c., art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 60 pkt 1 ustawy – Prawo o aktach stanu cywilnego, art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o ewidencji ludności, art. 12 ust. 1 pkt 1a i b ustawy o dowodach osobistych, zgodnie z AKTEM URODZENIA
Naruszanie przyrodzonej i niezbywalnej godności człowieka oraz ustaw i zasad współżycia społecznego zagrożone jest odpowiedzialnością karną.
Art. 107 u.o.d.o. Przepis karny
1. Kto przetwarza dane osobowe, choć ich przetwarzanie nie jest dopuszczalne albo do ich przetwarzania nie jest uprawniony, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch.
Zasady współżycia społecznego vs Prawo naturalne.
Nie bez znaczenia są wartości i nadrzędność prawa naturalnego nad prawem stanowionym
- Prawo naturalne
Prawo naturalne (lex naturalis) – to zbiór norm, które obowiązują całe społeczeństwo i władzę państwową bez względu na to, czy są one przez tą władzę ustanawiane i uznawane, czy nie.
- Prawo stanowione
Prawo stanowione (ius civile) – to zbiór norm, które zostały ustanowione przez organy państwowe, ustawodawcze, uwzględniając normy ogólne przyjęte w danym społeczeństwie. Państwo gwarantuje przestrzeganie tego typu prawa za pomocą przymusu. Prawo stanowione niektórzy określają jako prawo pozytywne,gdyż jest wolne od ocen moralnych i tylko jego należy przestrzegać.
Definicja PN:
Prawo naturalne – to zbiór siedmiu komplementarnych wartości, powstałe z faktem zaistnienie człowieka: mające cechy uniwersalne, obiektywne, niezbywalne, stałe hierarchicznie, ahistoryczne, powszechne, racjonalne, autonomiczne człowiekowi, bez względu na rasę, płeć, wiek, pochodzenie społeczne, pochodzenie kulturowe, status społeczny, poziom wiedzy czy samoświadomości.
Wartości prawa naturalnego:
- Życie
- Praca
- Miłość
- Wolność
- Równość
- Sprawiedliwość
- Poszanowanie godności człowieka
Prawo naturalne (ius naturale) to uniwersalne, pierwotne prawo (zbiór norm) wynikające z natury ludzkiej, z samego faktu istnienia człowieka, nie jest ustanowione przez władców, sędziów czy instytucje i obowiązuje niezależnie od tego czy zostało zatwierdzone przez władze państwowe, ponadto jest niezbywalne, więc nikt nie może go człowieka pozbawić.
Zasada Prawa naturalnego mówi: „Czyń dobro unikaj zła”. Prawo naturalne opiera się na założeniu, że człowiek posiadający rozum i wolę z natury przeznaczony jest i powinien czynić dobro. Ponieważ lex naturalis akcentuje szczególnie mocno takie wartości jak sprawiedliwość, dobro, piękno, poszanowanie godności człowieka, dlatego prawo stanowione powinno czerpać z niego jak najwięcej.
Holenderski prawnik, dyplomata i filozof Huig de Groot zwany Grocjuszem uchodzi za ojca prawa natury /1583-1645/. W swoim najsławniejszym dziele, /De iure belli ac pacis- O prawie wojny i pokoju/ zawarł tezy dotyczące prawa natury i prawa narodów, będące podwaliną prawa międzynarodowego. Ludzka natura definiowana według Grocjusza: rozmaitości i popęd społeczny, czyli do życia z innymi ludźmi w sposób pokojowy i zorganizowany.
Huig de Groot uznał:
- Ustawodawstwo stanowione wynikające z naruszenia prawa naturalnego każdego człowieka, traci moc obowiązującą.
- Jeśli ludzkie ustawodawstwo naruszało prawo naturalne, traciło moc obowiązującą.
- Nie narusza prawa ten, kto broni się przed bezprawiem, nawet gdy użyje siły.
Formuła Radbrucha:
- W sytuacji gdy prawo pozytywne narusza elementarne normy moralne, organy państwa nie muszą go stosować a obywatele nie są zobowiązani do jego przestrzegania.
- Jedno musi utknąć w świadomości prawników: mogą istnieć ustawy o takim stopniu niesprawiedliwości i szkodliwości, że należy odmówić im charakteru prawa.
Formuła Radbrucha – formuła filozoficznoprawna autorstwa niemieckiego prawnika i filozofa Gustava Radbrucha. Głosi ona, że jeśli norma prawna w drastyczny sposób łamie podstawowe normy moralne, to nie obowiązuje (łac. lex iniustissima non est lex). Taka norma nie dostępuje godności bycia prawem, może być odrzucona i tym samym obywatele nie mają obowiązku jej przestrzegania, a administracja państwowa i sądownictwo jej stosowania. Jest ona jedną z czołowych współczesnych koncepcji zbliżających do siebie pozytywizm prawniczy i prawnonaturalizm.
Radbruch sformułował wspomnianą wcześniej regułę. Zakłada ona, iż normy prawa naturalnego są ważniejsze od norm prawa stanowionego (pozytywnego). W praktyce oznaczałoby to, iż obywatele mogą nie przestrzegać danej normy prawnej, jeśli nie stoi ona w zgodzie z podstawowymi normami moralnymi. Ba, prawo wydane z naruszeniem podstawowych zasad moralnych (prawa naturalnego) miałoby być nieważne z automatu. Podstawy teoretyczne dla tego typu koncepcji Radbruch sformułował w 1946 roku, publikując szereg artykułów, które wywarły ogromny wpływ na niemiecką doktrynę prawa karnego, wśród nich przełomowy „Ustawowe bezprawie i ponadustawowe prawo”.
Prawo to rzeczywistość, której sensem jest realizacja idei prawa.
Akty tworzenia i stosowania prawa możliwe są tylko pod warunkiem, że zawierają odniesienie do tej idei (elementy idei prawa: bezpieczeństwo prawne, sprawiedliwość formalna, treściowa celowość).
Pojęcie prawa zostaje zmodyfikowane przez etykę prawa.
Trializm metodologiczny: w dyscyplinach naukowych wyróżniamy:
- socjologię prawa, która zajmuje się empirycznym wyjaśnianiem rzeczywistości prawa;
- filozofię prawa, jako naukę o wartościach w prawie, które bada prawo takim jakie ono być powinno;
- prawoznawstwo obejmujące dogmatykę prawa, która zajmuje pozycję pośrednią.
Lex iniustissima non est lex. (G. Radbruch)
- Najbardziej niesprawiedliwe prawo nie jest prawem.
Lex iniusta non sed lex (prawo niesprawiedliwe nie jest prawem).
- Prawo w najwyższym stopniu niesprawiedliwe nie jest prawem.
Nam mihi lex esse non videtur, quae iusta non fuerit.
„Moim zdaniem, prawo niesprawiedliwe przestaje być prawem”.
Św. Augustyn (O wolnej woli, [w:] Dialogi filozoficzne. T. III. Tłum. Trombala A. Warszawa: PAX, 1953, s. 86).
Teza po przekształceniu:
Ustawa niesprawiedliwa nie jest prawem.
Następnie:
Ustawa rażąco niesprawiedliwa jest bezprawiem.
Dochodzimy do:
Ustawa jest prawem wtedy i tylko wtedy, gdy spełnia warunki W1 ,…, Wn.
Odpowiedź: norma rażąco niesprawiedliwa powinna być uchylona nawet z mocą wsteczną lub sąd powinien odmówić jej zastosowania, przyjmując pierwszeństwo zasady sprawiedliwości.
„prawo ponadustawowe” to nie „prawo ponadpozytywne” czy po prostu „prawo natury”
„Przyjęcie ustawowego bezprawia i uznanie prawa ponadustawowego musi ograniczać się do skrajnych przypadków (…), wyłącznie do przestępczego nadużycia w formie ustawy”.
G. Radbruch, Neue Probleme in der Rechtswissenschaft.
Wszystkie definicje państwowe nominalne, nielegitymizowane przez Naród, nie wynikające z woli Narodu, nie istnieją w znaczeniu prawnoprocesowym i nie mogą być w obrocie prawnym.
Mając na uwadze uchwałę „WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ jest nieważny bez umocowania mocodawcy” należy rozumieć również „WYROK NAKAZOWY W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ jest nieważny bez umocowania mocodawcy” ponieważ braki formalne pisma procesowego RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ legitymizującego sędziów do wydawania wyroków w Jej imieniu lub w Jej zastępstwie uznaje się za bezskuteczne.
Z tych względów podjęto uchwałę rozstrzygającą zagadnienie prawne sformułowane na wstępie.
Uchwała uzyskała moc zasady prawnej.
Podpisali:
(Na oryginale podpisy)
